چرا مهاجرت از مغان، رفاه یا امرار معاش !!!

به قلم: فرصت بهراد

          از زمانهای دور خاک مغان منبع عظیم از نعمتهای الهی برای تمامی جانداران و اطراق مناسب برای عشایر کوچ رو و ایجاد کسب و کارهای مناسب و انجام کشت و زرع در فصول مختلف سال به حساب می آمد که بدنبال آن ایجاد شغل های متنوع و کشف استعدادهای منطقه باعث شد از همه جای کشور از جمله نواحی آذربایجان به این ناحیه سرازیر شوند اهالی که به منطقه مهاجرت نموده اند تنها هدفشان کار و به دست آوردن مخارج روزانه زندگی بود که باعث شد شهر پر جمعیتی به نام پارس آباد و شهرهای دیگر در کنار آنها تشکیل شود، حالا به نظر می رسد ظرفیت فعلی آن تکمیل شده و با کوچکترن غفلت جمعیت آن رو به افول خواهد رفت
   نسل قبلی که به جهت کار و مزرعه داری و یا مشغول شدن در کشت و صنعت بزرگ در آن وجود داشتند حالا نسل بعدی به دلیل نبود کار و محل تفریح دیگر وضعیت فعلی را قبول ندارند یا از منطقه رفته اند و یا در حال خارج شدن از آن هستند دیگر بیش از این سرگرمی با تلگرام و .فایده ای برای آنها ندارد اینها در گروه سنی ازدواج هستند بایستی برای خود شغل ایجاد نموده و زندگی تشکیل دهند لذا مسئولین شهرستانی و استانی ما، بخصوص نماینده منتحب مردم و همه و همه در غفلت هستیم هیچ پیش بینی برای آینده نکرده ایم با قانع کردن اینکه همه مناطق دور و اطراف ما همینطور است نه اینطور نیست سرمایه های ما یا پوسیده می شوند ویا در صورت عدم مراقبت از بین خواهند رفت چرا اهالی پارس آباد و یا در کل مردم مغان بعد از فراغت از یک کار مثلا بازنشسته شدن و یا به هوای تفریح و سرگرمی اردبیل و یا مشگین شهرو. را انتخاب نمایند و یا فراتر از آن جوانان ما دنبال کار به تهران مهاجرت نمایند و یا همیشه از چند دهه قبل تعریف و توصیف نمایند آن وقت است وضعیت فعلی را مناسب ندیده دنبال یک وضعیت بهتر می گردند ما فضای سبز و پارکها، تفرجگاهها را بسته ایم مراتع را کلا به مزارع تبدیل کرده ایم جاهای باستانی و دیدنی مثل اولتان ،قز قلعه سی، ساحل رودخانه ارس را یا بسته ایم و یا محدودیت های در آنها داریم اگر اینگونه مسایل محدودیت های قانونی دارد چرا مسئولین محترم شهرستانی در پی آزاد سازی آنها نیستند.
    ما مهمترین اسرار و راز موفقیت انسانها را از یاد برده ایم که می تواند در تحول آرمانی بعد دوم زندگی باشد آن همان آموزش و بالا بردن اطلاعات و آگاهی مردم است که نقطه عطفی برای تحول زندگی است، آموزش بهزیستی ، بهداشت، کشاورزی، دامداری، ساختمان سازی، راه سازی، آیین نامه های راهنمایی و رانندگی و . از هیچ استانداردی پیروی نمی کنند باید به وعده و وعید هایمان  دقت کنیم و در این موارد پشتوانه هایی داشته باشیم تا فردا در اجرایش مشکلی پیش نیاید که خدایی نکرده موجب دلسردی در مردم نشود.
    بعد سوم در رهایی از این وضعیت ها، مصرف دقیق اعتبارات و رعایت اصول مهندسی و فنی در تمای امور در شهرستان است و زیر سازی کارها و برنامه ها است که مردم شهرستانهای ما دایما از آن گله مند هستند و حق شان نیز می باشد ظاهرا مسایل ومشکلات ایجاد شده در شهر و روستا به اینگونه موارد مهر تایید می زند جاده های ارتباطی تنگ و فرسوده ، خیابانهای شهر پر از چاله و دست انداز، پیاده روها پر از موانع ، محصولات کشاورزی آلوده به کودها و سموم، ساختمانها نازیبا و همه اینها هیچ جذابیتی در مردم ایجاد نمی کند در صورتی که با کمترین هزینه و راه اندازی اصول کلی کارها به همت ادارات و مسئولین از ابتدای کار قابل اجرا است ولی تا بحال بدلایل نامعلوم از اجرای آنها غفلت ورزیده ایم پس باید به فضاهای مجازی حق داد که درد و دل مردم را بیان نموده و قدرت اطلاع رسانی به موقعی را داشته باشند با این وضع ارتباط تنگاتنگ با مردم و اطلاع از مشکلات آنها، تدابیر سنجیده و اجرای کارهای رفاهی و دلبستگی مردم به فضا های اطراف و نیز استفاده بهینه از منابع موجود می تواند قسمتی از مهاجرت دهی های فعلی و تخلیه منطقه از سرمایه موجود و نیروی جوان را مانع گردد.